Η εικόνα της Ελλάδας σήμερα «είναι ακριβώς αυτό που αντιμετώπισε η Αργεντινή
το 2001. Αν η Ευρώπη δεν καταφέρει να διδαχθεί από την εμπειρία της
Αργεντινής, οι παραλληλισμοί με την Ελλάδα ίσως καταλήξουν να αφορούν
και μία χρηματοπιστωτική κατάρρευση». Αυτό έγραψε, μεταξύ άλλων, αυτές τις μέρες ο Μοχάμεντ Ελ Εριάν,
ο διαχειριστής του μεγαλύτερου επενδυτικού κεφαλαίου στον κόσμο
(PIMCO). Κατά τη γνώμη του η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα
θυμίζει υπερβολικά την Αργεντινή του 2001.
Οι συνεχείς απειλές του Βενιζέλου, του Παπαδήμου
και... δημοσιογράφων ότι, αν η Ελλάδα αρνηθεί τον δρόμο των δανειακών
συμβάσεων και των μνημονίων, τότε θα καταρρεύσει όπως η Αργεντινή έχει ο
πιο ψευδής και γελοίος εκβιασμός ώστε να πειστούν οι Έλληνες ότι ο δρόμος της υποταγής στους δανειστές, ακόμη και με εκπτώσεις στη δημοκρατία, είναι ο μοναδικός.
Αποσιωπούν, όμως, όλοι αυτοί ότι η Αργεντινή
κατέρρευσε εν μέσω της απόπειρας «προσαρμογής» της οικονομίας της στις
επιταγές του ΔΝΤ και των δανειστών της και, όπως υπενθυμίζει ο Ελ Εριάν,
ενώ παρακαλούσε τους δανειστές της για «άλλη μία δόση».
Ακόμη χειρότερα, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη το δικό της... PSI, η συμφωνημένη με τους δανειστές αναδιάρθρωση του χρέους, προκειμένου να το μειώσει μόλις κατά... 20%. Ούτε στάση πληρωμών είχε κηρύξει ούτε το νόμισμά της είχε ακόμη αποσυνδέσει από τη σταθερή ισοτιμία του με το δολάριο και την υποτίμησή του ούτε τη μονομερή διαγραφή χρέους της κατά 75% είχε αρχίσει.
Αυτά συνέβησαν μετά την κατάρρευση, την οποία υπέστη
ευρισκόμενη υπό την πιο σκληρή επιτροπεία, με το ΔΝΤ στη χώρα και
απολύτως κυρίαρχο. Και όχι μόνο συνέβησαν μετά, αλλά αποτέλεσαν την
απαρχή της θεαματικής ανάκαμψης της οικονομίας της.
Όπως επισημαίνει ο Ελ Εριάν, τον Αύγουστο του 2001
«η χώρα ικέτευε ξανά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για περισσότερα
χρήματα ώστε να αποφευχθεί η πτώχευση. Οι αρχές ήταν διατεθειμένες να
μπουν σε ακόμη μία διαδικασία δεσμεύσεων γνωρίζοντας πως συστηματικά υπόσχονταν πολλά και έφερναν σε πέρας λίγα και πως η χώρα είχε αποτύχει να σημειώσει πρόοδο σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη, την τελματωμένη ανταγωνιστικότητα και τον περιορισμό της αύξησης του χρέους».
Και οι πολίτες της Αργεντινής;
«Όπως είναι λογικό, οι πολίτες της Αργεντινής αγανακτούσαν ολοένα και περισσότερο με όλους, χωρίς να νοιάζονται για το αν πρόκειται για ιδιώτες πιστωτές ή για την κυβέρνηση. Είχαν χάσει την εμπιστοσύνη τους σε μία προσέγγιση που συνέχιζε να θεωρεί πως η λιτότητα είναι το τίμημα της σταθερότητας ακόμη και αν κάθε άλλος οικονομικός δείκτης είχε πάρει την κατιούσα στο ενδιάμεσο, με χλωμή την πιθανότητα ενός καλύτερου μέλλοντος»........ Περισσότερα Εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου