Οι νεόπτωχοι της διπλανής πόρτας - Στοιχεία σοκ στο Ηράκλειο

Του Σωτήρη Μεταξά
Η ανάγκη άπορων οικογενειών να βρουν στήριγμα επιβίωσης αποτυπώνεται στις κοινωνικές υπηρεσίες της περιφέρειας Κρήτης που αδυνατούν να... καλύψουν το σύνολο των αναγκών μιας κοινωνίας που ταλανίζεται από τα μέτρα λιτότητας.

Τα στοιχεία της Διεύθυνσης Κοινωνικής Μέριμνας προκαλούν σοκ και μαρτυρούν πως το φαινόμενο των ... νεόπτωχων παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Από τη λίστα των ανθρώπων που ζητούν βοήθεια στις κοινωνικές δομές δεν λείπουν και μέχρι πρότινος γνωστοί επιχειρηματίες της πόλης ενώ η υπηρεσία πρόνοιας αντιμετωπίζει απίστευτα περιστατικά, ακόμη και περιπτώσεις οικογενειών που δεν έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα (ακόμη και τροφή) για τα παιδιά τους.

Ο εφιάλτης της ασιτίας

Ο εφιάλτης της ασιτίας χτυπάει την πόρτα σε οικογένειες του Ηρακλείου και απειλεί να τινάξει στον αέρα την κοινωνική συνοχή. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η Πρόνοια δέχεται μεμονωμένα περιστατικά ανθρώπων στα όρια της κατάρρευσης επειδή δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις ανάγκες τους για φαγητό. Οι περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύτεκνες οικογένειες, με άνεργους γονείς, που δεν μπορούν να βρουν δουλειά και καθημερινά δίνουν τη δική τους μάχη για τροφή.

Η απόγνωση αποτυπώνεται στις εκκλήσεις τους για βοήθεια και στην αγωνία τους να καταφέρουν να εξασφαλίσουν φαγητό!

Οι αριθμοί

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Από το καλοκαίρι του 2009, όταν ξεκίνησε η λειτουργία του κοινωνικού παντοπωλείου της περιφέρειας Κρήτης η αύξηση των οικογενειών που εξυπηρετούνται πλησιάζει το 300%. Σήμερα εξυπηρετούνται περισσότερες από 770 οικογένειες ενώ η αυξητική τάση παραμένει και η υπηρεσία Πρόνοιας του Ηρακλείου κάνει έκκληση ανθρωπιάς για την κάλυψη των αναγκών.

«Καθημερινά δίνουμε μάχη για να καλύψουμε την ανάγκη αυτών των οικογενειών που έρχονται σε εμάς για βοήθεια» δηλώνει στο prismanews ο διευθυντής της υπηρεσίας Σπύρος Επιτροπάκης.

«Η ανάγκη του κόσμου είναι τεράστια. Κάνουμε ότι μπορούμε για να δώσουμε ελπίδα σε εκατοντάδες οικογένειες που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα» συμπληρώνει.

Είμαστε..........

Είμαστε τα βιβλία που ξαναδιαβάζουμε, οι μουσικές που ξανακούμε, τα ταξίδια που ξανακάνουμε, οι γυναίκες (ή οι άντρες) που ξαναερωτευόμαστε, τα όνειρα που ξαναβλέπουμε, αλλά οι πολιτικές που δεν ξαναψηφίζουμε.
Μισέλ Φάις 

Πριν από την κάλπη, Μέρος Β’

Του Γιάννη Βαρουφάκη
.........Οπότε, τι θα ψήφιζα; Πριν το πάρει το ποτάμι, να σας πω πώς θα ήθελα να ψήφιζα. Τι εκλογικό σύστημα θα ήθελα και τι θα έκανα αν το είχαμε θεσμοθετήσει: Θα ήθελα ο κάθε ψηφοφόρος να έχει δέκα ψήφους – τους οποίους να τους κατανέμει όπως θέλει μεταξύ των κομμάτων. Σε αυτή την περίπτωση θα έδινα στον ΣΥΡΙΖΑ 4 ψήφους, στους Οικολόγους 3, στην ΔΗΜΑΡ 2 ψήφους, και στην Δράση 1 ψήφο. Γιατί τις περισσότερες στο πιο κατακερματισμένο κόμμα, με το πιο αντιπαθητικό πρόγραμμα και μια ηγεσία ο λόγος της οποίας με ξενίζει; Όχι για να κυβερνήσει βέβαια. Αλλά επειδή είναι το κόμμα με την ύψιστη συναίσθηση του εξής παραδόξου: Το πόσο σημαντικό είναι να μείνουμε στην ευρωζώνη αλλά, παράλληλα, το πόσο αδιέξοδη (για την ίδια την ευρωζώνη) είναι η πολιτική που ασκεί η... ευρωζώνη. Θα μου πείτε: και η ΔΗΜΑΡ, το άλλο κόμμα της φιλο-ευρωπαϊκής Αριστεράς, δεν σκέφτεται έτσι; Έτσι λέει. Αλλά δεν μπορείτε να μου βγάλετε από το μυαλό ότι, αν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ χρειαστούν ενα τρίτο κόμμα για να συγκυβερνήσουν, η ΔΗΜΑΡ θα πει το «ναι».
Και τώρα που δεν έχω δέκα ψήφους αλλά μόνο μια; Τι κάνω; Εδώ θα μου επιτρέψετε να θυμηθώ το παιγνιοθεωρητικό μου παρελθόν. Να τι θα έκανα (αν δεν βρισκόμουν την Κυριακή στην Αμερική): Πριν πάω στην κάλπη, θα έπαιρνα ένα βάζο και μέσα του θα έβαζα δέκα χαρτάκια. Από αυτά τα 4 θα έγραφαν ΣΥΡΙΖΑ, τα 3 Οικολόγους-Πράσινους, τα 2 ΔΗΜΑΡ και το 1 Δράση. Κατόπιν θα τράβαγα έναν λαχνό στα τυφλά. Κι ότι έγραφε θα το έριχνα στην κάλπη.
Διαβάστε όλο το άρθρο

Πριν ψηφίσετε

Μην Ξεχνάτε
ΠΑΣΟΚ ΝΔ δεν έχουν πρόγραμμα!!!!
Το πρόγραμμά τους είναι το Μνημόνιο.

Πριν την Κάλπη...του Γιάννη Βαρουφάκη

Με την Κυριακή να πλησιάζει καλπάζοντας, κι όλους (πολύ σωστά) να εκφράζουν απόψεις για εκείνους που ζητούν την ψήφο μας, είπα να γράψω κι εγώ δύο λόγια επ’ αυτού, υπό το πρίσμα των δύο ετών Κρίσης που μας οδήγησαν σε τούτες τις πρόωρες εκλογές. Στο Μέρος Α’, σήμερα, αναφέρομαι στα τρία ψέμματα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Αύριο, στο Μέρος Β’, θα καταπιαστώ με τους «μικρούς»...

Διαβάστε όλο το άρθρο

Τι ΔΕΝ θα ψηφίσω???

Με προβληματίζει η αναποφασιστικότητά μου για τις εκλογές. Τους τελευταίους 2 μήνες είναι η τρίτη φορά που αλλάζω γνώμη και έπεται και συνέχεια. Στις 6 Μάη μπορεί να μη ξέρω ακόμα τι θα ψηφίσω, ξέρω όμως πολύ καλά ποιους ΔΕΝ θα ψηφίσω. Μαυρίστε τα δύο μεγάλα κόμματα. Ήρθε η ώρα να πάνε σπίτι τους ή ακόμα καλύτερα σε κάποιο υγρό κελί. Διαλέξτε ένα μικρό κόμμα, κάποιο που δεν αναλώνεται σε φασιστικά-εθνικιστικά παραλληρήματα. Αν αυτό είναι δύσκολο μελετήστε τις λίστες των υποψηφίων των μικρών κομάτων και ψηφίστε το πρόσωπο και όχι την ιδεολογία.Υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι, νέα πρόσωπα αξιόλογα. Είναι καιρός για ένα ηχηρό χαστούκι.  Πρέπει να παραμερίσουμε προσωπικές ενοχές και φοβίες. Έχουμε υποχρέωση να προστατεύσουμε και να αναδείξουμε τη χώρα, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, την παιδεία. Δεν μας ανήκει  αυτός ο τόπος ανήκει στα παιδιά μας, ανήκει σε όλο τον κόσμο. Πέσαμε για δεκαετίες σαν τις ακρίδες πάνω του και τον ρημάξαμε. Τι θα λένε τα παιδιά και τα εγγόνια σου όταν κοιτάν πίσω, τι θα σε ρωτάνε???  Η ιστορία γράφεται καθημερινά από εσένα και εμένα. Στις 6 Μάη βάλε και εσύ το λιθαράκι σου να αλλάξει ρότα η ιστορία.
ΑΝΤΙδραση

Θεατρική παράσταση για την ενίσχυση των Απεργών της Ανακύκλωσης στο Ηράκλειο Κρήτης

Αυτές οι εκλογές, δεν είναι δικές μου

Του Γιώργου Γραμματικάκη
Αυτές εδώ  οι εκλογές, δεν είναι  δικές μου. Ελπίζω να είναι οι επόμενες, η οι μεθεπόμενες. Αυτές όμως εδώ, μου προκαλούν απώθηση και δέος. Στις τηλεοπτικές οθόνες, αποτυπώνονται  οι  χειρότεροι εφιάλτες μου: Πρόσωπα, που νόμιζα βυθισμένα στην λήθη της ιστορίας, επιχειρούν πάλι να μας σώσουν και χειρονομούν. Ακόμα κι ένας πρώην πρωθυπουργός διέκοψε την σιωπή του. Δεν ήθελε όμως να απολογηθεί για την κατάσταση που οδήγησε την χώρα αλλά να στηρίξει απλώς τον αυτοδύναμο  διάδοχο  του.
Σε αυτές τις εκλογές η υποκρισία δεν αντέχεται και η αυτοκριτική σπανίζει. Όπως σπανίζει και η αίσθηση ευθύνης. Ενώ αμήχανοι υποψήφιοι, στα παράθυρα και τα τραπέζια των τηλεοπτικών “συζητήσεων”, προσπαθούν να κλέψουν την εύνοια του δημοσιογράφου και του κοινού. Δείγματα μιας άλλης οπτικής έδωσε κάποια στιγμή η αριστερά. Αδυνατεί όμως να ξεφύγει από τις χρόνιες αγκυλώσεις της.
Το πολιτικό λοιπόν  σκηνικό, θυμίζει ένα θίασο σκιών, που παίζει τους ίδιους πληκτικούς ρόλους, το ίδιο δράμα ή την ίδια κωμωδία. Λίγοι μοιάζουν να συναισθάνονται ότι το τοπίο είναι πια βομβαρδισμένο και έρημο και στα περίχωρα “θερίζουν χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα”.
Αυτές λοιπόν οι εκλογές δεν είναι δικές μου, αναγνώστη. Ελπίζω να μην είναι ούτε δικές σου. Φαίνεται ότι η Ιστορία δεν θέλει ακόμα να αποκαλύψει τις πραγματικές προθέσεις της: Μας αφαίρεσε το παρελθόν κι άφησε πίσω του ανασφάλεια και οδύνη. Αντί όμως να ανθίσουν στα ερείπια ρίζες και λουλούδια πιό ανθεκτικά στους ανέμους, άφησε να φυτρώσουν νέοι σπόροι βίας, εθνικής ομφαλοσκόπησης και λαϊκισμού.

Δεν λείπουν βέβαια και τώρα, ανάμεσα στα κόμματα και τους υποψηφίους, οι ανάσες φρεσκάδας και άλλου ύφους, οι αληθινοί και οι ιδεολόγοι. Δεν θα είναι μικρό το καλό για την χώρα αν εκείνοι επιβιώσουν και όχι τα πολλά τα κύμβαλα τα αλαλλάζοντα. Εξαρτάται όμως και από την δική μας κρίση. Την χαμηλή ποιότητα των πολιτικών μας εκπροσώπων καταγγείλαμε σε πλατείες και συνάξεις. Τείνει όμως να λησμονηθεί ότι στην ψήφο του λαού εστήριξαν την άνοδο τους.
Μια πιο σωστή λοιπόν επιλογή θα καθησυχάσει κάπως και τις τύψεις μας. Όπως μας δίδαξε το παρελθόν, τα κόμματα που ψηφίζαμε –αν δεν ανήκαμε στους οπαδούς ή τον πελατειακό τους περίγυρο - διέψευδαν γρήγορα τις προσδοκίες μας. Φοβούμαι ότι το ίδιο θα γίνει και τώρα, με εντονότερο ασφαλώς τρόπο. Ίσως, μάλιστα, αυτήν την φορά να μην έχει νόημα η μετάνοια μας κι ούτε θα διακρίνεται κάποια οδός επιστροφής
Αυτές λοιπόν οι εκλογές με απωθούν, μοιάζει σαν λίγοι να τις ήθελαν. Κινούνται σε υπόγεια ρεύματα, τους λείπει η προοπτική. Άλλα περιμέναμε, άλλα ονειρεύομαστε τα πικρά μας βράδια. Τώρα η οργή σμίγει με τον φόβο, η λογική με το συναίσθημα, η διαστροφή της αλήθειας συγχέεται με την ίδια την αλήθεια. Ο πολίτης  αισθάνεται μετέωρος.  Θέλει να τιμωρήσει   τα  “μεγάλα” κόμματα, φοβάται όμως και την ακυβερνησία που ενεδρεύει. Νιώθει ταπεινωμένος από την συμπεριφορά της Ευρώπης, δεν θέλει όμως καθόλου –και σωστά!- να αποκοπεί από τον κορμό της.
Δεν ξέρω λοιπόν για σένα, αναγνώστη. Αυτός που υπογράφει, όμως, αποφάσισε από την αρχή ότι στις “κρίσιμες” αυτές εκλογές θα αφιερώσει τον λιγότερο δυνατό χρόνο, την λιγότερη ή και καθόλου προσοχή. Δεν τον ενδιαφέρουν οι δημοσκοπήσεις, οι αλληλοκαταγγελίες των αρχηγών, τα προγράμματα που δεν θα τηρηθούν, οι δεσμεύσεις και οι όρκοι. Στην δική τους φλυαρία, εκείνος αντιπαραθέτει την σιωπή του. Στο πλαστό τους πάθος, την αδιαφορία του.
Υπάρχουν άλλωστε τόσα πράγματα, σοβαρά και ασφαλώς “πολιτικά” που μπορεί  να κάνει ο πολίτης στην άχαρη αυτή περίοδο. Το καλό θεάτρο ή ο κινηματογράφος ανθούν και προβληματίζουν και σπουδαία βιβλία βοηθούν στην κατανόηση της κρίσεως και της ιστορίας μας.  Εκεί, άλλωστε, στον περίγυρο – σε μια παράλληλη Ελλάδα - υπάρχουν πάντα άνθρωποι που πράττουν το σωστό και το δύσκολο. Κυρίως, όμως, υπάρχει ο διπλανός μας: Εκείνος και όχι τα κομματικά τερτίπια είναι καιρός να προσελκύσει  το ενδιαφέρον μας, στην δική του δυσκολία πρέπει να παρασταθούμε.
Ας πορευθούμε λοιπόν, συναγωνιστές και Πρωταγωνιστές, σιωπηλοί και θαρραλέοι προς τις εκλογές. Μέσα στα δεινά που ζει η χώρα, υπάρχει άλλωστε και ένα μεγάλο κέρδος: κάναμε βήματα προς την εθνική αυτογνωσία μας. Έχομε έτσι την βεβαιότητα ότι αυτές οι εκλογές δεν είναι δικές μας, ότι άλλα περιμέναμε. Και την υποψία ή την ελπίδα, ότι εκεί, στο βάθος του ορίζοντα, θα υπάρξουν και οι δικές μας εκλογές. Εκείνες που θα επιτρέψουν την ορμητική είσοδο του καινούργιου και του ουσιαστικού, του καίριου και του αληθινού. Τότε και μόνον τότε, οι εκλογές θα μας ανήκουν. Και όπως έγινε συχνά στην ιστορία,   θα ανοίξουν τον δρόμο προς  την έξοδο.
Protagon

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

 ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Ο Στέλιος μιλάει για λογαριασμό όλων των Ελλήνων

Monos sto Spiti